[anadoluhaber] ACIYI DA YAŞAMAK

ACIYI DA YAŞAMAK

 

Başına bir hadise geldi.

Canı çok acımıştı. O acıyı hissetti. Ağladı.

 

Meselenin geçmişi ve geleceğini düşünmedi bile… Sadece o anı yaşadı. Çok üzüldü ve çok ağladı.

    

Hoşuna gitmezse bile, hayatın bu tarafını da yaşamak zorundaydı. Bu düşüncede olması kendisini aynı zamanda rahatlatıyordu.

    

Acıyı zamanında yaşamazsan, onu her an tekrar tekrar yaşamak zorunda kalırsın. Acıyı kabul edin, şimdiyi yaşayın, Acıyı inkâr, görmezden gelmek veya kabul etmemek acıyı daha da büyütür.

    

Acıya dayanabilmek, hayatı doğru okumaya bağlıdır. Hayatta hiçbir şeyin devamlı olmadığını, bir şekilde gelip geçtiğini ve ne olursa olsun hayatın devam ettiğini unutmamak gerekir. Hayatta sadece kendisinin acı çektiğini zannetmek bir başka yanlıştır. Herkes senin yaşadığın hayatın içinde yaşıyor.

Eğer hayatı yemek içmek, iş, uyumak ve eğlenmek olarak görürseniz acıyı büyütmüş olursunuz hatta kabul edemezsiniz. Anlamakta bile zorlanırsınız,  “neden” diye de isyan edersiniz.

     

Acıyı yaşarsanız, toplumla yaşamaya devam edersiniz. Aksi halde kendinize bir duvar örmüş ve kendinizi içine hapsetmiş olursunuz.

    

Acıyı hafifletmek mümkündür. Herhangi bir kişiye veya olaya duyduğunuz acıyı, affederek hafifletebilirsiniz. Bu sizi toplumla birlikte yeniden yaşamaya sevk eder. Affetmek, korkmak demek değildir. Aslında kendinize yapmış olduğunuz bir iyiliktir. Başkasına değil… Böylece acıyı bir kez yaşamış olursunuz. Yoksa hatırladıkça aynı acıyı devamlı yaşamaya kendinizi mahkûm edersiniz.

    

Başınıza gelen bir acıyı yaşamasanız, onu inkâr etmiş olursunuz. Bu da gerçekleri inkâr etmek demektir. Artık siz gerçeklerle değil, hayallerle yaşamaya başlarsınız. Ve kendinize bir hayal dünyası kurar orada yaşamaya başlarsınız. Bu da sizi gerçek hayattan koparır.

    

Acıyı yaşarsanız bir manada onu bitirmiş olursunuz.

    

Acıyı yaşamak, kederli bir maske veya kederli bir yüzle dolaşmak, durmadan somurtmak değildir. Acıyı gerçekten yaşayan ‘Başkaları ne der?' kaygısını çoktan aşmıştır.

    

Hayatta hep tatlı anlar yoktur ya, tatlıyı nasıl yaşadıysam, acıyı da yaşamayı bilirim ben…

İşte, hodri meydan…