Beşyüz Bin Saatimiz !

Kâzım Gökbayrak

İdeolojimiz billûr gibi yolumuzu aydınlatırken sağımıza solumuza bakmamıza gerek yoktur. Çevremizdeki miskinler ölçümüz değil,ideolojimizin aydınlığı ölçümüzdür. Bizde ağabeycilik, hizipçilik vs. olmadığı için, sadece tavizsiz istikamet çizgisidir ölçümüz…

Ortalama insan ömrü beşyüzbin saate denk geliyor, yaniyarım milyon saatimiz var.Dünyaya gelişimizde ve gidişimizde karar sahibi değiliz; fakatömür sermayemiz olan yarım milyonliramızı (saatimizi) dilediğimiz şekildedeğerlendirebiliriz. “Zaman ve işölçüsü”nü bize gösteren ideolojiyi bulmak ve bu şekilde zamanımızı değerlendirmekelimizde. Ömrümüzü boşa tüketmek de elimizde. Fakat hersaniyenin bize hesabı sorulacağına inanan Müslüman için, boş geçen hervakit, cebimizden çıkan bir değerdir.Bunun için “vakit nakittir” denmiş.Ve, “Müslüman çağının mes’ulüdür”ölçüsü verilmiş.Lûgatta nakit’in mânâları şöyle:“Bir şeyin iyisini kötüsünden veyabozuğundan ayıran… Tenkidci,ayarcı, paranın kalbini anlayan… Dinar,dirhem…”İsraf etmekte fevkalade bonkör davrandığımız ömür saatlerimizin kıymetini nakit para gibi bilmeliyiz.İyi iş ile kötü ve faydasız iş farkınıgerçek para ile sahte para gibi bilmeliyiz.Faydasız kolayı bırakıp faydalızora yönelmeliyiz, bu hususta ısrarcı olmalıyız!Ömür sermayemizi nasıl yatırımadönüştürebileceğimizin reçetesini Büyük Doğu-İBDA dünya görüşü bizeverirken, Necip Fazıl “geçer akçe”noktalamasında şöyle diyor:“Hasis sarraf, kendine bir başkakese diktir!Mezarda geçer akçe neyse, onubiriktir!”Dünyadan ahiretin kazanılmasına ve her nefes alışta Allah’ı zikretmemiz şartına nazaran, Müslümanın zamanisrafı içinde olması düşünülemez.Tabiî gerçek ve derin mümindenbahsediyoruz. Yoksa hayat koşturmacasıiçinde davası için bir türlüvakit bulamayan ve hiçbir bedel ödemedenMüslümanlık iddiasında bulunanlardan bahsetmiyoruz.Bizi kurtaracak olan niyet ve yönelmedir;Ağustos böceği gibi saz çalarak vakit geçirmek değil. Damlaya damlaya göl olur sözünü şuurlaştırsak,eylem birikimimizden neler doğduğunu hayretler içinde görürüz.Zaman ölçüsü, iş ölçüsü ve bütünbunlar için ideolocya şartı. İdeolojiyegöre yaşamak şartı; yoksa ideolojimizin hayatın her alanını dolduran sistem bütünlüğünde olduğundan şüphe mi duyuyoruz? Yahut ideolojimiziözümseyememiş, ondan hareketle iş ölçüsünü çıkaramamışız demektir.Üstada bağlanırken geride kalma ukdesi taşımamış ve bağlılıkta kendini ortaya koymuş şahsiyet sahibi ve hayatını davasına adamış İBDA Mimarı Salih Mirzabeyoğlu, Yeşilırmak şiirinde Sakarya’ya (Büyük Doğu davası)şöyle sesleniyor:

“İşte düğümün ucu işte insan vetoplum

Sakarya’nın kalbinde zaman ölçümübuldum

”Ve aynı şiirden, insan memuriyetininen yakıcı teşhisi:

“Hayat dediğin masal çırpınan suyun sesi

Tek marifet dünyada harcamamak nefesi

İmân sahici imân ateş hattında koşu

Bir günü bir gününe eş olmama buluşu

”Nefeslerimizi günlük hayat telaşesininhay-huyları arasında tüketirsek ve mastürbasyon kabilinden geyik muhabbetleriyle bir şey yaptığımızı zannedersek iflas etmiş tüccarız demektir. Beşyüz bin saatini har vurup,harman savurmuşuz demektir.Mirasyedi misali eldeki avuçtakini yiyip bitirmişiz demektir. Bu hususta gençliğimize de fazla güvenmeyelim.

Üstadın dediği gibi: “Gençliğinize fazla güvenmeyin!

”Ne yapılırsa gençlikte yapılır.Eğer vaktimizi değerlendiremezsek,gençliğimizin nasıl geçtiğini anlayamayız,bir bakmışız yolun yarısına gelmişiz ve “hop” ömrümüzün sonbaharındayız!

Ondan sonra “vaybe!”ler çekeriz,

fakat geçen günler yıllar geri gelmez.

Zamanı geri getirmek mümkün olmaz.

Rahmetli Sabahattin Zaim Hoca’yı üniversitedeki odasında ziyaret etmiş ve İBDA Mimarı Salih Mirzabeyoğlu’nun eserlerinden birkaç tane vermiştim. 1980’li yıllar… Eserlerine baktıktan sonra Salih Mirzabeyoğlu’nun yaşını sormuştu. Cevap verdim.“Bu kadar genç yaşta bu kadar eser vermiş!” diye hayret ve takdirinibelirtmişti. Salih Mirzabeyoğlu’nun şiir kitabı Kayan Yıldız Sırrı’nı da ayrı bir merakla tetkik etmişti.

Sözü şuraya getireceğim. Zamanın hakkını vermek cehdi içerisindeki Salih Mirzabeyoğlu, bu kadar zamanda bu kadar eser vermesini, çağından mesul Müslümanın görevi olarak tabiî karşılıyordu. Onun yolundangidenler ise, sadece takdir etmekle yetinmek değil, telkinle alınanı tahkike getirmek, iş ve eserin de göstermekle mükellef! Bir an önce oluş yoluna girecekken hâlâ belirsiz vadelere işini erteleyenler,kendini batağa çekmekten başka bir şey yapmıyor demektir. Bize uzatılan dal (İBDA) altın keyfiyetiyle ve bir fener gibi yolumuzu aydınlatmakta iken hâlâ atalet içindeyuvarlanmakta ısrar etmemiz kendimize yazık etmemiz demektir. Ve ayağımıza gelen kısmeti tepmemizdemektir. İbişlik yoluna girmek de böyle başlar.İdeolojimiz billûr gibi yolumuzuaydınlatırken sağımıza solumuzabakmamıza gerek yoktur.

Çevremizdeki miskinler ölçümüz değil, ideolojimizin aydınlığı ölçümüzdür. Bizde ağabeycilik, hizipçilik vs. olmadığıiçin, sadece tavizsiz istikamet çizgisidir ölçümüz…Sonuçta kaybeden ya da kazanan biz olacağız! Yoksa Allah davasının bize ihtiyacı yok! Bilakis bizim ona ve onun aydınlatıcılığına ihtiyacımız var.

Baran Dergisi 'nden iktibastır