(anadoluhaber) AHMET İDİZ..UĞUR MUMCU HAKKINDA YAZIM OKUYUN

Değerli Dostlar;

 

1993-1995 Yılları arasında Cumhuriyet Gazetesinde çalıştım.24 Ocak 1993'te  katledilişinden 2 ay sonra girdim.Araştırdım.Yazılarını okudum.

O'nun gibi mert cesur kalem görmedim.

Daha o zamanlar Devlet içinde çeteleşmenin sinyallerini bağıra bağır söylüyordu.

Dinlemediler.Sahiplenmediler.

Ve göz göre göre ölmesine izin verdiler.

Benim Canım memleketimde,hiç bir zaman gün ışığına çıkılmasını istemeyen çarklar dönmeye  başladı.

Tabiki çıkarmaya çalışanlarıda katlettiler.Adını faili meçhul koydular.Ülkemizin nerelerden geçtiğinin kanıtıdır bunlar.Daha geçen yazmıştım.Düşmanı dışarıda arama,çünkü içimizde yaşıyor diye.

Ve hiç bir zaman bu olayların üstüne gidilmedi.Örtbas edildi.Evet bugün ergenekon 30 yılı aşkın süredir ,Ülkemizi pisliğe sokanların temizliğidir,aslında.

Siyasi olaylar dönmeden devam etse daha güzel olacak aslında.

Abdi İpekçi,Çetin Emeç,Bahriye Üçok kalemlerini satmadıkları için öldürüldüler.

Bugün ise bu olayların bilincinde olan bir çok gazeteci yazarlar ne yazıkki kalem satmakta,yanlı yazmakta, kısa yoldan zengin olmaktadırlar.

2 yıl Cumhuriyet,11 yıl Milliyet gazetesinde çalıştım.Bana Abdi İpekçi ve Uğur Mumcu anlatıldığında o kadar duygulanmıştımki ,işte budur dedim.Gerçek gazeteci ve yazarlar.

Uğur Mumcunun; ''Cesur bir kez, korkak ise binlerce kez ölür'' demesi hafızlarımdan silinmiyor.

İşte size Uğur Mumcu'nun hayatı, sizler için buldum.Paylaşıyorum.

Selamlar sevgiler

Ahmet İdiz...

 

Ailesi Ankaralı olmasına karşın, babasının görevi nedeniyle bulundukları  Kırşehir'de, 22 Ağustos 1942'de doğdu. Tapu kadastro memuru Şinasi Hakkı  Bey ile Nadire Hanımın dört çocuğunun üçüncüsüdür.

Babası Ankara'ya atanınca, Ulus'taki Balıkpazarı'nda bulunan Devrim İlkokulu'nda başladığı ilköğretimini, Bahçelievler' deki Ulubatlı Hasan İlkokulu'nda tamamladı (1954)


Cumhuriyet Ortaokulundan (1957), sonra Deneme  Lisesini bitirdi, Ankara Hukuk Fakültesine girdi (1961). Hukuk Fakültesini  bitirdikten sonra (1965), kısa bir süre avukatlık yaptı. Dil öğrenmek için  gittiği İngiltere dönüşünde, Hukuk Fakültesinin İdare Hukuku Profesörü  Tahsin Bekir Balta'nın asistanı oldu.

Öğrencilik yıllarında "bilgi sahibi olunmadan fikir sahibi olunmayacağı"nı kavramış, etkin, coşkulu bir gençti. Hukuk Fakültesi Öğrenci Derneği  Başkanıyken onun öncülüğünde yapılan toplantılara zamanın politikacıları ,  bilim ve sanat insanları çağrılıyor, katıldığı "münazara"lardaki  başarılarıyla dikkati çekiyordu. Daha 20 yaşındayken "Türk Sosyalizmi"  başlıklı yazısı ile Yunus Nadi Makale Yarışmasını kazandı.

27 Mayısın getirdiği özgürlük ortamında çok okuyarak, araştırarak, yaşamı  sorgulayarak kendi düşünce evrimini kurmaya başlamıştı. 12 Martın aydınlara  yönelik baskıcı tutumundan o da payına düşeni aldı. Doğan Avcıoğlu'nun  yönetimindeki Yön dergisinde 29 yaşında bir öğretim görevlisi olarak  yazıyordu. Askerliğini yapmaya hazırlandığı sırada, "orduya" hakaret etmekle suçlanarak tutuklandı. Kendi deyişiyle, Yön dergisi o sırada "sıkıyönetim  bekleme salonu" gibi olmuştu. Birçok demokrat aydına cezaevlerinin kapısı  ardına kadar açılmıştı.

Bir yıla yakın kaldığı Mamak Askeri cezaevinde öteki aydınlarla birlikte buz kırmak, tuvalet temizlemek zorunda bırakıldı. Açılan davada, 7 yıl hapse  mahkûm edildi, ancak "komünist düzenin getirilmesinde bayrağı soldan sağa  sallanacağını belirtmektedir" gibi ifadelerin yer aldığı kararın Yargıtay'ca bozulmasından sonra serbest bırakıldı ve hemen askere alındı. Tuzla Piyade  Okulundaki üç aylık eğitimden sonra, okul yönetiminin "kötü hal ve düşünce  sahibi" diye suçladığı Uğur Mumcu, "er" çıkarıldı; "Sakıncalı Piyade" oldu.  Askerliğini Ağrı'nın Patnos ilçesinde tamamladı.

"Sakıncalı Piyade" sayıldığı için onurunun kırılmadığına inandığından, yedek subaylık hakkı ve aylıkları için simgesel bir tazminat isteğiyle dava açtı.  Yedek subaylık hakkı geri verildi, ancak askerliği sırasında kendisi için  yapılan tüm harcamaları tazminat tutarından düşüldü. Yaşadıkları, gülmece  ustaları için bulunmaz bir malzemeydi. Kendisi de yazı ve konuşmalarında  gülmece öğelerini sık sık kullanan Uğur Mumcu, bu dönemi, önsözüne Aziz  Nesin' in "Bizi acı acı güldürdü" diye yazdığı Sakıncalı Piyade adlı  yapıtında anlattı. Bu yapıt sonradan tiyatro oldu ve yüzlerce kez oynandı.

Her zaman duyarlı olan midesindeki rahatsızlığa doktorların tanısı ülserdi.  Uğur Mumcu' nun "12 Mart ülseri" tanımlaması bu dönemi özetlemeye  yetiyordu. Askerlikten sonra gazetecilikte karar kıldı ve üniversitedeki  görevinden ayrıldı. Yön, Kim, Türk Solu, Ortam ve başka dergilerle, Akşam,  Milliyet ve Yeni Ortam gazetelerinden sonra uzun süre Cumhuriyet'te yazdı.  Anka Ajansında çalışırken Altan Öymen'le birlikte izlediği Yahya Demirel'e ilişkin "Mobilya Dosyası" adlı bir kitap oluşturdu, "hayali ihracat" kavramı böylece kamuoyunun sözlüğüne girdi.

19 Temmuz 1976' da Güldal Homan ile evlendi, 1977' de oğlu Özgür, 1981' de  kızı Özge doğdu. Aile bireyleriyle ve dostlarıyla paylaştığı karşılıklı  sevgi saygı onun üretkenliğine katkılı oldu. "Susmayı, kendi kabuğunun içine çekilmeyi" çağın suçu olarak niteleyen Mumcu "cesur bir kere, korkak bin  kere ölür" diyordu. Demokrasi ve insan hakları savunucusu olarak ülkü ve  ilkelerinden hiç ödün vermedi. Katilleri yakalanmayan gazetecilerin, bilim  ve sanat insanlarının, tüm insanların kanı yerde kalmasın diyerek savaşını  verdi. Terörün silah kaçakçılığıyla ilişkisini giderek artan gerici  örgütlenmenin iç ve dış boyutlarını belgeleriyle gözler önüne serdi.  Kamuoyu, Susurluk kazasızla yeniden gündeme gelen Abdullah Çatlı adını,  ülkücü mafya kavramını ilk kez onun yazılarından duydu. Kontrgerilla var mı, yok mu tartışmalarını, yurtdışındaki görevlilerimizin aylığını ödeyen  örgütleri rabıta olayını, kimi aydınların bile yüzeysel bir bakış açısıyla  ele aldığı Kürt sorununu, Abdullah Öcalan'ın iç ve dış ilişkilerini ipekçi  cinayetinin araştırılmasını, Ağca'yı, Papa suikastının perde arkasını  yılmadan ve korkmadan araştırdı. 12 Eylül adaletini, Özal döneminin kural  tanımayan uygulamalarını bıkıp usanmadan yazdı. 1990'ların sonunda  yaşananlar Uğur Mumcu'yu haklı çıkardı, ölümünden önce yayımlanan 25;  ölümünden sonra yayımlanan 40 kitaptaki belge ve bilgiler, etkili ve yetkili olanlarca göz önüne alınmayı bekliyor.

Mumcu'nun dikkate değer asıl özelliği ise insan ilişkileri idi. Ailesine  çok düşkün olan Mumcu, yakın çevresi için de "hasta olan için hastanede,  yargılanan için mahkemede, tahliye olan için cezaevi kapısında; birisi  pasaport mu almamış, kim olursa olsun o işin peşinde" diye bilinen bir dost  idi. Hatta tanımadığı insanların sorunlarıyla da yakından ilgilenir,  doğrudan ya da köşesi aracılığıyla çözüm bulmaya çalışırdı.

Araştırmacılığında, telefon numaralarından uçak biletlerinin tarihlerine,  Resmi Gazeteden Ticaret Sicil Gazetelerine dek hiçbir şeyi gözden kaçırmayan Mumcu, aynı zamanda haber için ödün vermeyen, hiç kimsenin özel yaşamıyla  ilgili tek satır yazmayan, haber kaynağını her şeye rağmen koruyan ve  belgesiz yazı yazmayan örnek bir gazeteci idi.

Yobazların, kaçakçıların, hırsızların, sömürücülerin korkulu rüyası olan,  Cumhuriyet ve Atatürk'ü tüm ilkeleriyle benimseyip savunan Mumcu, din  maskesi altında Türkiye'yi emperyalizme teslim etmek isteyenlerin gerçek  yüzlerini sergiledi. Silah kaçakçılığı, terör, Kürt sorunu ve benzeri  konulardaki araştırmalarını sağlam belgelere dayandırdı. "Bilgi sahibi  olmadan fikir sahibi olunmaz" ilkesinden hareketle emperyalizmin, mafya  aracılığıyla Türkiye'ye soktuğu silahların terörü körüklediğini  kanıtlarıyla gözler önüne serdi.

Toplumsal sınıf ve katmanlar arasında dengesizliğin ve sömürünün, planlı  devletçilikle önlenebileceğini, devlet kaynaklarını geniş kitleler yerine  bir avuç azınlığa aktarmanın bu sorunu çözmeyeceğini savundu.

Demokrat, laik, cumhuriyetçi, Atatürkçü, devrimci, emekten tüm hak ve  özgürlükten yana, emperyalizmin, çıkarcılar, vurguncular ve yobazların  karşısında olan Uğur Mumcu, 24 Ocak 1993 Pazar günü arabasına konan bomba  ile öldürüldü.

"Ben Ankara'nın yerlisiyim" diyen Uğur Mumcu için Ankara, yalnızca yaşadığı kent değil, laik cumhuriyetin simgesiydi. Ankara'da yaşanan ve tüm yurda  yayılan olumsuzluklar yüzünden zaman zaman "Ankara'nın taşına bak /  Gözlerimin yaşına bak / Uyan uyan Gazi Kemal / Şu feleğin işine bak" diye  yazıyordu. Bu halk türküsü, ölümünden sonra bir bakıma, Uğur Mumcu ile  özdeşleşti. Demokrasi, adalet özgürlükler, emek için, laik cumhuriyetin  Atatürk devrimlerinin yara almaması, terörün kaynaklarının bulunması,  irticanın boyutlanmaması için yaşamını yitiren Uğur Mumcu'nun ölümü, 24  Ocak 1993' ten bu yana sorgulanamamaktadı r.

24 Ocak 1993'ten bu yana hükümetler kuruldu, hükümetler bozuldu;  başbakanlar, İçişleri Bakanları geldi geçti, ancak Uğur Mumcu cinayeti  aydınlanamadı.

Sosyalizmin, Marksist-Leninist, Avrupa Komünizmi, Maoizm gibi değişik  uygulamaları olduğuna dikkat çeken Uğur Mumcu, Türkiye için de  bağımsızlıkçı, antiemperyalist, kendi özgün koşullarına uygun, kendi ulusal  değerlerinden kopmamış bir "Türk Sosyalizmi" modeli öneriyordu.

Türkiye'de araştırmacı gazeteciliğin öncüsü olan Mumcu, Irak'a yönelik  operasyonlarda İncirlik Üssünün kullanılmasına izin veren hükümetleri  eleştirdi. Yolsuzluk iddiaları, yabancı istihbarat örgütleri, mafya, Papa  suikastı gibi konularda araştırmalar yaptı. Abdi İpekçi suikastının perde  arkasını belgeleriyle ortaya koydu.

Siyasilere yönelttiği eleştiriler yüzünden, yazıları aleyhine birçok dava  açıldı. Hepsinde de Mumcu'nun haklılığı kanıtlandı.

Ankara Sanat Tiyatrosunda sahnelenen "Sakıncalı Piyade" adlı oyunu büyük  ilgi ve başarı kazanan Mumcu ilk ödülünü, 1962 Cumhuriyet gazetesi Yunus  Nadi Armağanı Makale Yarışmasında kazandı.


1979 yılında, Türk Hukuk  Kurumunca "Yılın Hukukçusu", aynı yıl Çağdaş Gazeteciler Derneğince "Yılın  Gazetecisi" seçildi. 1980, 1982, 1983, 1987 ve 1993 yıllarında İstanbul  Gazeteciler Cemiyetinin inceleme ve röportaj dallarındaki ödüllerine değer  bulundu. 1984, 1985 ve 1987 yıllarında Nokta dergisi Mumcu'ya "Yılın  Doruktaki Gazetecisi" ödülünü verdi. 1980'de (Cüneyt ARCAYÜREK'le birlikte)  ve 1988'de Sedat Simavi Vakfı Kitle Haberleşme ve Gazetecilik ödüllerini  aldı.




SESLENIS

Dag gibi karayagiz birer delikanliydik.
Babamiz,sirtinda yük tasiyarak getirdi asimizi, ekmegimizi.
Arabalar siril siril isiklariyla caddelerden geçerken bizler bir mumun isiginda bitirdik kitaplarimizi.
Kendimiz gibi yasayan binlerce yoksulun yüregini yüregimizde yasayarak katildik o büyük kavgaya. Ecelsiz öldürüldük. Dövüldük, vurulduk, asildik.

Vurulduk ey halkim, unutma bizi...
Bizleri yok etmek istediler hep.
Öldürüldük ey halkim, unutma bizi...
Korkmadan öldük ey halkim, unutma bizi...
Bir gün mezarimizda güller açacak ey halkim, unutma bizi...
Bir gün sesimiz, hepimizin kulaklarinda yankilanacak ey halkim, unutma bizi.
Özgürlüge adanmis bir top çiçek gibiyiz simdi, hep birlikteyiz ey halkim, unutma bizi, unutma bizi, unutma bizi....

25/08/1975 tarihli Cumhuriyet gazetesinden.

 

 

 

Milliyet blogtaki yazdığım yazıları  bu linkten görebilirsiniz

http://blog.milliyet.com.tr/ahmetrobin

Beni uzaklarda arama
Dostların buluştuğu yerdeyim

Ahmet İdiz..

 

--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
        Bu grubun  hiç bir siyasi oluşum ,parti, vakıf, örgüt, dernek veya benzeri yapılanmalarla alakası yoktur.Aynı zamanda onlara uzaklığı veya yakınlığıda bulunmamaktadır...
        Müslüman Anadolu İnsanının Tarafında yer alan Gerçek Vatanseverliği ilke edinmiş ,Anti Emperyalist HABER BİLGİ PAYLAŞIM  STANDIDIR.."

            *Grupta yayınlanan  yorum ve yazılardan yazarları sorumludur.Ayrıca harici linklerden de Anadolu Haber Günlüğü Mesul değildir...
-----------------------------------------------------------------....
"ANADOLU HABER GÜNLÜĞÜ" Haber Bilgi Paylaşım  grubu.
 Bu gruba posta göndermek için , mail atın : anadoluhaber@googlegroups.com
 Bu gruba üyeliğinizi sonlandırmak için şu adrese e-posta gönderin: anadoluhaber-unsubscribe@googlegroups.com
 Daha fazla seçenek için, http://groups.google.com/group/anadoluhaber?hl=tr
adresinde bu grubu ziyaret edin
-~----------~----~----~----~------~----~------~--~---