Çok önemli ve duygu 
yüklü bir mektup.O acıyı çekenlere sabır dilemekten başka ne yapilabilirki?????Bu insanları üzenlere ,insanlıktan nasip almalarını dilerim,sanki anlayacaklar.!!!!Vatanımızın;;;;;bu görüşte olan insanımsılar tarafından idare edildiği için, çok ama çok üzüntü duyuyorum.Sevgiler.Sili
Sevgili oğlum,
Aslında bu vahim olayı seninle paylaşmayacaktım, çünkü son 3 gündür
yaşadıklarım, hissettiklerim kelimelere dökemeyeceğim kadar korkunç…
Çünkü kapıyı kırdırıp da o yedi gencecik çocuğu ilk bulan senin
Teylan.
Hani sen doğduğun zaman "e ben hem kocanın hem de senin kardeşinim,
şimdi bu bana Teyze mi diyecek Hala mı?" dediğinde annenin de "amaaan dert
ettiğin şeye bak, Teyla der" diye cevap verdiği can dostumuz.
Ben bu kadar hayat dolu, bu kadar çılgın bir insanın bir gecede
böylesine çöktüğüne ilk defa tanık oldum oğlum.
Bütün çocukları tek tek öptüğünü, uyandırmaya çalıştığını, yeğeni
Özgür'ün üzerine yatıp da ısınmasını umduğunu söylediler ağlayarak.
İçim çekildi sanki, edecek söz bulamadım…
Ve o çocukların başında 4 saat boyunca savcıyı bekleyenlerden birisi
senin baban.
Bir kamu görevlisi lütfedip de gelemediği için tam 4 saat boyunca o
çocukların cansız bedenleri karşısında durup da hiçbir şey yapamayanların
yaşadıkları travmayı gördüm ben, gözlerindeki hüznü yaşadım.
Baban da ben de öyle sarsıldık ki. O yüzden susacaktım, bunu sana
yazmayacaktım. Böylesi bir anı olmasın istedim günlüklerinde.
Ama gazetelerde, televizyonlardaki "insan" kılığındaki yaratıkları
görünce, bunu bilmen gerektiğini düşündüm.
Dilerim ileride bu satırları okurken "sahiden böyle insanlar var mıydı
anne?" dersin.
Gördün mü hala içimizdeki insanlığın hasta yatağından kalkacağına
ilişkin safça bir inancım var oğlum.
Utanmadan dediler ki "yılbaşı kutladılar, içtiler, eğlendiler hem de
kızlı erkekli. Zinhar günah. E sonunda olacağı budur…"
Şaşırmadım… Bunlar "7,4 yetmedi mi?" diyebilmişlerdi…
Beceriksizce cenazeleri karıştırdılar da ailelere "sizdekini getirin,
buradakini alın" dediler. Sanki kazak değiştirir gibi, öylesine rahat,
öylesine duyarsız…
El insaf'tan başka kelime çıkamadı ağzımdan…
"Şirketimizin değerini düşürüyorsunuz bu eleştirilerle" dediler. Sanki
giden bir evladın değerini karşılayabilecek şirket varmış gibi…
İnsanlığı, vicdanı ucuzlatmış olanların şirketlerinin değerini
arttırmaya çalışmaları; hele de bunu daha çocukların cenazeleri bile
kalkmadan, acılar ateş olmuş yakarken söyleyebilmesi üşüttü tüm benliğimi…
Ve kalkıp dediler ki "çocuklar çıplaktı!!!"
Yuh olsun sana da, kalıbına da ve eğer baba isen babalığına da…
Hiç utanmıyor musun o çocukların analarından babalarından? Hiç mi
yüzün kızarmıyor, vicdanın sızlamıyor?
Baban oradaydı oğlum ve giden o canlardan biri Teyla'nın oğlu, her
şeyi, kıymetlisi, biriciği Özgür'dü. İşte bu nedenle ben biliyorum ki o
çocukların hepsi giyinikti…
Ama diyelim ki kıyafetleri yoktu ve diyelim ki çocuklar sevişiyordu,
sana ne? Günah mı işliyorlar?
Senin ruhun, yüreğin, aklın böylesine çıplakken o çocukların bedenleri
çıplak olsa ne olmasa ne?
Koştura koştura gittiğin Cuma namazında kendilerini savunamayacak bu
çocuklara attığın iftiranın günahını affettirebilecek misin be adam?
Ah oğlum, öylesine içim yanıyor ki…
Ve bir yüce gönüllüye, Mevlana'ya sığınıyorum gözlerimde yaşlarla:
"Ne insanlar gördüm üstlerinde elbise yoktu, ne elbiseler gördüm
içlerinde insan yoktu…"
Annen
3 Ocak 2009
yüklü bir mektup.O acıyı çekenlere sabır dilemekten başka ne yapilabilirki?????Bu insanları üzenlere ,insanlıktan nasip almalarını dilerim,sanki anlayacaklar.!!!!Vatanımızın;;;;;bu görüşte olan insanımsılar tarafından idare edildiği için, çok ama çok üzüntü duyuyorum.Sevgiler.SiliSevgili oğlum,
Aslında bu vahim olayı seninle paylaşmayacaktım, çünkü son 3 gündür
yaşadıklarım, hissettiklerim kelimelere dökemeyeceğim kadar korkunç…
Çünkü kapıyı kırdırıp da o yedi gencecik çocuğu ilk bulan senin
Teylan.
Hani sen doğduğun zaman "e ben hem kocanın hem de senin kardeşinim,
şimdi bu bana Teyze mi diyecek Hala mı?" dediğinde annenin de "amaaan dert
ettiğin şeye bak, Teyla der" diye cevap verdiği can dostumuz.
Ben bu kadar hayat dolu, bu kadar çılgın bir insanın bir gecede
böylesine çöktüğüne ilk defa tanık oldum oğlum.
Bütün çocukları tek tek öptüğünü, uyandırmaya çalıştığını, yeğeni
Özgür'ün üzerine yatıp da ısınmasını umduğunu söylediler ağlayarak.
İçim çekildi sanki, edecek söz bulamadım…
Ve o çocukların başında 4 saat boyunca savcıyı bekleyenlerden birisi
senin baban.
Bir kamu görevlisi lütfedip de gelemediği için tam 4 saat boyunca o
çocukların cansız bedenleri karşısında durup da hiçbir şey yapamayanların
yaşadıkları travmayı gördüm ben, gözlerindeki hüznü yaşadım.
Baban da ben de öyle sarsıldık ki. O yüzden susacaktım, bunu sana
yazmayacaktım. Böylesi bir anı olmasın istedim günlüklerinde.
Ama gazetelerde, televizyonlardaki "insan" kılığındaki yaratıkları
görünce, bunu bilmen gerektiğini düşündüm.
Dilerim ileride bu satırları okurken "sahiden böyle insanlar var mıydı
anne?" dersin.
Gördün mü hala içimizdeki insanlığın hasta yatağından kalkacağına
ilişkin safça bir inancım var oğlum.
Utanmadan dediler ki "yılbaşı kutladılar, içtiler, eğlendiler hem de
kızlı erkekli. Zinhar günah. E sonunda olacağı budur…"
Şaşırmadım… Bunlar "7,4 yetmedi mi?" diyebilmişlerdi…
Beceriksizce cenazeleri karıştırdılar da ailelere "sizdekini getirin,
buradakini alın" dediler. Sanki kazak değiştirir gibi, öylesine rahat,
öylesine duyarsız…
El insaf'tan başka kelime çıkamadı ağzımdan…
"Şirketimizin değerini düşürüyorsunuz bu eleştirilerle" dediler. Sanki
giden bir evladın değerini karşılayabilecek şirket varmış gibi…
İnsanlığı, vicdanı ucuzlatmış olanların şirketlerinin değerini
arttırmaya çalışmaları; hele de bunu daha çocukların cenazeleri bile
kalkmadan, acılar ateş olmuş yakarken söyleyebilmesi üşüttü tüm benliğimi…
Ve kalkıp dediler ki "çocuklar çıplaktı!!!"
Yuh olsun sana da, kalıbına da ve eğer baba isen babalığına da…
Hiç utanmıyor musun o çocukların analarından babalarından? Hiç mi
yüzün kızarmıyor, vicdanın sızlamıyor?
Baban oradaydı oğlum ve giden o canlardan biri Teyla'nın oğlu, her
şeyi, kıymetlisi, biriciği Özgür'dü. İşte bu nedenle ben biliyorum ki o
çocukların hepsi giyinikti…
Ama diyelim ki kıyafetleri yoktu ve diyelim ki çocuklar sevişiyordu,
sana ne? Günah mı işliyorlar?
Senin ruhun, yüreğin, aklın böylesine çıplakken o çocukların bedenleri
çıplak olsa ne olmasa ne?
Koştura koştura gittiğin Cuma namazında kendilerini savunamayacak bu
çocuklara attığın iftiranın günahını affettirebilecek misin be adam?
Ah oğlum, öylesine içim yanıyor ki…
Ve bir yüce gönüllüye, Mevlana'ya sığınıyorum gözlerimde yaşlarla:
"Ne insanlar gördüm üstlerinde elbise yoktu, ne elbiseler gördüm
içlerinde insan yoktu…"
Annen
3 Ocak 2009
--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
Bu grubun hiç bir siyasi oluşum ,parti, vakıf, örgüt, dernek veya benzeri yapılanmalarla alakası yoktur.Aynı zamanda onlara uzaklığı veya yakınlığıda bulunmamaktadır...
Müslüman Anadolu İnsanının Tarafında yer alan Gerçek Vatanseverliği ilke edinmiş ,Anti Emperyalist HABER BİLGİ PAYLAŞIM STANDIDIR.."
*Grupta yayınlanan yorum ve yazılardan yazarları sorumludur.Ayrıca harici linklerden de Anadolu Haber Günlüğü Mesul değildir...
-----------------------------------------------------------------....
"ANADOLU HABER GÜNLÜĞÜ" Haber Bilgi Paylaşım grubu.
Bu gruba posta göndermek için , mail atın : anadoluhaber@googlegroups.com
Bu gruba üyeliğinizi sonlandırmak için şu adrese e-posta gönderin: anadoluhaber-unsubscribe@googlegroups.com
Daha fazla seçenek için, http://groups.google.com/group/anadoluhaber?hl=tr
adresinde bu grubu ziyaret edin
-~----------~----~----~----~------~----~------~--~---
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumlarınızda Kişilik haklarına saldırı,küfür ve benzeri ifadeleriniz yayınlanmamaktadır.Yorumları yazarken İsminizi belirtmeniz önemle duyurulur.