Necip Fazıl; büyük mustarib, fikir ve aksiyon dehası, ilim ve hikmet adamı, ihtilâl ve inkılâb sanatçısı. İslâm tasavvufu kanatları altında Batı tefekkürünü hesaba çeken ve büyük İslâm Rönesansının kapısı; Büyük Doğu Fikir Mimarı. Salih Mirzabeyoğlu’nun deyişiyle “İdeali aramayla toprağa bağlanma arasındaki bir berzahta kıvranan insanoğlunun ‘oluş’ ıstırabını, İslâm’ın hakikatine nisbetle heykelleştiren adam!..”
Salih Mirzabeyoğlu; Büyük Doğu Devleti kurma iddiasıyla yargılanan ilk isim… Ömrü zindanlarda geçmesine rağmen “Bir tek defa bile Allah’a sitem etmedim, kusuru hep kendimde buldum” diyen bir Allah dostu. Üstad Necib Fazıl’ın “Mücerred fikir istidadı tamam”, “Cumhuriyet sonrası kavruk nesillerin ilk ciddi fikir sesi” ve “Fikir haysiyetinin müstesna genci” iltifatlarına muhatap olmuş bir fikir ve aksiyon sanatçısı… Yaşamını şehadetle taçlandırmış bir mütefekkir.
Canlı-cansız bütün mevcudata, insan ve insana taalluk eden sanattan siyasete, iktisattan eğitime, askeriyeden tarihe kadar uzanan sahada İslâm’ı nasıl tatbik edebilirim endişesi ile hareket ediş ve destanlık bir mücadele tarihi. Bütün bu mücadele tarihinin arkasında ki şahsiyet ise Abdülhakîm Arvâsî Hazretleri. Nakşi soyunun asilzadelerinden, tespihin son tanesi.
Büyük Doğu’nun Zuhuru
Büyük Doğu Dergisi
Allah’ı hatırlatan her şeyin yasaklı olduğu bir dönem; 1900’lü yıllardan başlayıp Cumhuriyet sonrası meydanı saran sahte kahramanlar ve yarım ağız entelektüellerce dine dair ne varsa inkâr ve imha edilmeye kalkışıldığı bir zaman dilimi… Meydan, fikir kaçkınlarına ve milleti fikirsizlik çukuruna çekenlere kalmıştır. Âlimler boğazlanmakta, yerli ve millî ne varsa aşağılanmakta, kültürel bir kıyım almış başını gitmektedir. Böyle bir hengâmede Ağaç dergisi ile başlayan sondaj denemesi, evrile evrile patlama noktasına doğru ilerlemektedir. Zulüm dört bir koldan ülkeyi kuşatmıştır.
Üstad, Büyük Doğu (17 Eylül 1943) dergisini böyle bir ortamda çıkarır. İsim, bir teklif üzere “Milli Marş” olarak kaleme aldığı “Büyük Doğu Marşı”ndan… 1978’e kadar toplam halinde 1 defa aylık, 11 defa haftalık, 3 devre günlük olarak 555 sayı çıkan derginin muhtevasında fikri, edebi, siyasi, içtimai, iktisadi ve dini mevzular vardır. 35 yıl içinde 20 defa kapanmak zorunda kalan derginin birçok sayısı, çeşitli suç isnadları sebebiyle toplatılmıştır.
Büyük Doğu dergisi, sırf bir dergi olmanın ötesinde, Cumhuriyet sonrası meydana gelen değişimlere muhalefet eden ve reddedilen Osmanlı mirası üzerinde yepyeni bir nizam, insan ve yurt teklif eden bir fikir ve aksiyon dergisidir. Nitekim zaman içinde “Büyük Doğu”, bir dergi adı olmaktan çıkarak bir dünya görüşünün adı olmuş ve bu ad etrafında “İslâm’a Muhatap Anlayış Davası”, mimarı tarafından örgüleştirilmiştir.
Büyük Doğu bir dünya görüşü… Dünya sahnesinden İslâm’ın iktidarını silmek ve Müslümanların “topluluk hakikati” nisbetinde yeniden görünmesinin önüne geçmek isteyen küfür ve nifak taifesine karşı İslâm’dan zerre feda etmeksizin lif lif örgüleştirilen bir “dünya görüşü-sistem”dir. Bu sistem, İslâm’ı “kör nefislerinde donduranlar, çürütenler ve kokutanlara karşı en büyük darbe; hafakanlar içinde bunalan Batı âlemine karşı da en keskin neşter”dir. Büyük Doğu, Batı tefekkürünü İslâm tasavvufu kanatları altında hesaba çektikten sonra yepyeni bir nizam halinde “şeriat ölçülerine” sımsıkı bağlı İslâmî bir “tatbik fikir-ideolocya”dır. Mimarı’nın diliyle “Büyük Doğu, İslâmiyetin emir subaylığı… Büyük Doğu, İslâm içinde ne yeni bir mezhep, ne de yeni bir içtihat kapısı… Sadece ‘Sünnet ve Cemaat Ehli’ tabirinin ifâdelendirdiği mutlak ve pazarlıksız çerçeve içinde, olanca saffet ve asliyetiyle İslâmiyete yol açma geçidi ve çoktan beri kaybedilmiş bulunan bu saffet ve asliyeti Yirmibirinci Asrın eşiğinde eşya ve hâdiselere tatbik etme işi… Galiba işlerin de en değerli ve pahalısı…” (Kısakürek, İdeolocya Örgüsü, s.10)
Rapor ve Yeni Dostlar
1971’de ilan edilen sıkıyönetim sebebi ile kapatılan Büyük Doğu’yu, 1974 sonuna doğru yeniden çıkarma teşebbüsünde bulunan Üstad, aynı ruh hamurunda olduğunu düşündüğü 35 kişilik bir yazar kadrosu organize eder. Gayesi, 7 Ocak 1975’te Büyük Doğu’yu yeniden çıkarmaktır. Ancak hem dönemin şartları hem de yazar kadrosu içerisinde bulunan ve Üstad’ın bir dönem güvendiği kişilerin çeşitli bahaneler ileri sürüp sırtlarını dönmeleri derginin çıkışını akamete uğratır. Tabii olarak Üstad, böylesi bir iktidarsızlık, fesat ve çürüme ortamıyla karşılaşınca “Büyük Doğu çıkamaz! Ancak (Rapor 1-2-3..) diye yeni bir tarz düşünülebilir!” hükmüne varır. 1976-1980 yılları arasında 13 sayı çıkacak olan “Rapor: Dergi-Kitap” serüveni böylece başlar.
Yedinci sayıdan itibaren Raporlar, “Necip Fazıl ve Yeni Dostları” etiketi ile çıkmaya başlar. Bu yeni dostlar, Gölge ve Akıncı Güç kadrosu, Salih Mirzabeyoğlu ve arkadaşlarıdır. Her sayıda kendi yazıları ile birlikte, bu yeni dostların yazılarını da yayınlar. Bu, bir nevi Büyük Doğu davasının kimlerin eli ile yükseleceğinin delili olmuş olur. Buram buram Büyük Doğu kokan bu gençler, artık Üstad’ın gözbebeği ve vefatına kadar yanlarından ayırmayacağı kadrosudur.
Üstad’ın Rapor serisi, Büyük Doğu dergilerinden sonra en fazla ses getiren dergi-kitap serisidir. Tesiri onlarca yıldır devam eden, sahte ile samimiyi ayırt edici bir turnusol vazifesi gören, getirdiği izahlar ve yeni kadrosu ile hiç durmaksızın yürüyeceğini ilan eden bir konumu vardır. Ve en önemlisi; Salih Mirzabeyoğlu’nu âdeme mahkûm etmek isteyenlerin önünde tarihi bir vesika olarak durmaktadır. Ayrıca yıllarca Üstad’ı kurusıkı pohpohla “fırsatçılık” yaparak kendi yedeklerinde göstermek isteyenlere de Üstad’ın nerede, nasıl ve kimlerle durduğunu göstermesi açısından mühimdir. Bedahet halinde görülür ki, Raporlar YÜRÜYEN BÜYÜK DOĞU’nun köprüsüdür. Rapor 5’ten itibaren bilfiil başlayan bu süreç, Rapor 7 ile birlikte Necip Fazıl ve Yeni Dostları diye dost düşman her tarafa ilan edilmiştir. Bu ilanın yanında aynı sayılarda yer alan yazılarda yarına mahsus mücadele şekilleri, yetişme ve yetiştirme davası, dünya görüşünün gerekliliği, lider ve kadro meseleleri işlenmiş ve sonraki dönemin işaretleri verilmiştir. Bu yazılar sadece dergilerde kalmamış daha sonra kitaplaşmıştır. Salih Mirzabeyoğlu tarafından büyük bir kısmı Rapor 7-13 arasında olan yazılar “Kavgam 1-2” şeklinde derlenmiştir. Kendi imzası ile yazdıklarını ise “İdeolocya ve İhtilal” kitabında -yeniden gözden geçirilmiş olarak- yayımlamıştır.
Bir Genç; Gençlikle Köprübaşı
"Üstad Necib Fazıl ve Kumandan Salih Mirzabeyoğlu"
Mirzabeyoğlu’nun Üstad’ı tanıması 1965’te bir konferans vesilesiyle. Babası Muammer Şerif’in Üstad’a muhabbeti oldukça fazla. Mirzabeyoğlu, bu tarihten itibaren kimi zaman konferanslar kimi zaman dergiler vesilesiyle her daim Üstad’ın izinde. Büyük Doğu davasını şahsında parıldatmanın dertlisi. Öyle ki “Gençlikle Köprübaşı” nidasının ete kemiğe bürünmüş hali… Bunun en canlı şâhidi Cahit Zarifoğlu. Hikâyesi şöyle: 1972’lerde bir akşamüstü. Bir genç pişmekten beter ıstırablara gark olmuş halde, Çile şiirini yaşayan tanık misâli, ideolocyanın şekillendirdiği “derin Müslüman” şemaili ve ruhuna tekne olur gibi Üstad’ın kapısında: “Beni sen mahvettin, beynimi allak bullak ettin”… “Yaşanmaya değer hayat” arayışının ruh fışkırışı… Üstad, yıllar sonra kendisini ziyarete gelen bir grup vesilesiyle hatırlar bu hadiseyi. Ve Cahit Zarifoğlu’yla ilişkilendirir. Ancak Cahit Zarifoğlu, bahsi geçen kişinin kendisi olmadığını hem Üstad’ın huzurunda hem de Mavera dergisinde ilan eder ve şöyle der: “Onu bu derece benimseyip, bir buhran anında onun kapısına gidip: ‘Beni öldürdün’ diyecek, tanıdığım tek insan olsa olsa buydu. Doğru söylemiştir bir anlamda, eğer bu anlattığım insan söylemişse. Kendinde Üstad’dan başka bir şey kalmamıştı.” (Mavera 1983, Sayı.80, s.175)
Yıllar sonra bu genç ve arkadaşları “bir ayniyetin iki kanadı” idrak ve hissiyatı ile Gölge ve Akıncı Güç dergilerini çıkarırlar. “Kabul görürsek hedefimiz ASLI gibi olmak” anlayışıyla hareket eden dergi, baştan sona Büyük Doğu mânâ ve ruhunu kuşanmıştır.
Bu dergilerin Büyük Doğu tarihinde ehemmiyeti haiz bir yeri vardır. Gölge Dergisi, Müslümanların, bilhassa gençlerin üzerindeki ölü toprağını silkeleyip atmışken; Akıncı Güç, uğruna kavgası verilen davanın mimarının ve aynı davanın remz şahsiyetinin iltifatına mazhar olmuştur. Şöyle ki, malûm olduğu üzere, İslâmcı mücadelenin çağımızda sistemini kuran, büyük bir ruh ve madde disiplini ile mücadelesini başlatan, teşkilatlandırma gayreti içine giren, temellendiren, Ehli Sünnet dairesinde istikametlendiren ve Büyük Doğu diye müşahhaslaştıran Üstad Necib Fazıl Kısakürek’tir.
Salih Mirzabeyoğlu tarafından çıkarılan Akıncı Güç Dergisi
Bu da gençliğin, bilhassa Gölge Dergisi ile zuhur etmiş yeni gençliğin gözünden kaçmamıştır. Hem Gölge hem Akıncı Güç dergisi, buram buram Büyük Doğu kokmakta ve aynı zamanda alınanı papağan gibi tekrar eden değil, bünyeleştiren, aksiyona ve ilme dönüştüren bir hâl arz etmektedir. Bu sebeble Necib Fazıl, dergi kadrosunu “Müjdelerin Müjdesi” diye karşılar ve düşmanı panikleten, hasetçiyi sindiren o meşhur “Işık” yazısını yazar. Bir müddet sonra “İslâm’ı yenilemek” yazısını “Akıncı Güç Kadrosuna İthaf” ederek yayımlar ve İdeolocya Örgüsü adlı eserine ekler.
Mirzabeyoğlu; Yürüyen Büyük Doğu
Üstad’ın vefatının ardından, 1984’ten itibaren, Üstad’ın çizdiği istikamet üzere İBDA Hikemiyatını inşa etmeye başlayan Mirzabeyoğlu, bunu yaparken neyi “niçin ve nasıl” yaptığını izah etmekten de geri durmaz. Bir usul ortaya koyar, kendi diyalektiğini geliştirir. Aristo’dan Hegel’e, Zenon’dan Marx’a kadar tüm diyalektik yapıların gözden geçirildiği, eksik taraflarının tesbit edilerek işin aslının ve hakikatinin İslâm’da olduğunun gösterildiği İbda Diyalektiği’ni kurar. Bu diyalektik, Ehli Sünnet’e pazarlık kabul etmez bir anlayışla bağlı ve İslam tasavvufu çatısı altında Nakşî yolunun yolcusudur.
Bu sımsıkı bağlılığın neticesi olarak “FIRKA-İ NACİYE; EHLİ SÜNNET VE’L CEMAAT”, “NAKŞÎ SIRRIDIR KAVGAMIZ” ifadesi bütün külliyata nüfuz eder ve mücadele tarihi boyunca mahyalaşır. Mirzabeyoğlu, İslâm tasavvufu çatısı altında, eserde derinleşen Muhyiddin-i Arabî’den hikmetler devşirirken, işi bağlama noktasında müessirde derinleşen İmam-ı Rabbânî yolundadır. Mirzabeyoğlu’nun bazı çevrelerce ademe mahkûm edilmesinin, bir sükût suikastına maruz kalmasının en büyük sebeplerinden biri budur.
O, İslâm dışı her çeşit sapık zümreye karşı idi ve bu karşı oluşu açıktan açığa ifade etmekten de çekinmiyordu. Aksiyonda bu kadar açık olan Mirzabeyoğlu, fikirde de oldukça müphemdi. Herkesin kolayca el atamayacağı meseleler onun ilgi alanında idi ve o gerçek bir kültür inkılâbının derdinde idi. 28 Şubat döneminde destanlık bir kahramanlık örneği sergiledi. 1998’in sonunda girdiği cezaevinden 2014’te tahliye edildi. Şehid edildiği Mayıs 2018’e kadar 60’ın üzerinde eser yayımlayarak İBDA Külliyatını oluşturdu.
Sonsöz: İki büyük dev, iki inkılap sanatçısı. İslam’a Muhatap Anlayış davasının iki büyük büyük neferi, iki Allah Dostu. Rahmet ve dua ile. Yolları yolumuz, davaları davamızdır.
Ercan Çifci
Fikirname Dergisi, Mayıs 2019, 14. Sayı
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumlarınızda Kişilik haklarına saldırı,küfür ve benzeri ifadeleriniz yayınlanmamaktadır.Yorumları yazarken İsminizi belirtmeniz önemle duyurulur.