[anadoluhaber:37415] Soru: Sevgili Sivilay Abla, “Söyle sen Atatürk’ü seviyor musun?” diyorlar.

Soru: Sevgili Sivilay Abla, ben Bursa’da üniversite okuyan bir gencim. Sınıfta arkadaşlar arasında bazen derin konulara giriyoruz. Ancak arkadaşlar sıkıştıkları yerde “Söyle sen Atatürk’ü seviyor musun?” diyorlar. Ablacığım, seveceğim varsa bile cevabı “evet” olmak zorunda olan bir soruya cevap vermek istemiyorum, kendimi köşeye sıkışmış gibi hissediyorum. Yardımlarını rica eder, ellerinden öperim. (Emre Kutlu)

Cevap: Sevgili Emre, seni çok iyi anlıyorum. Atatürk’ü seviyorum demekle sevdiğini söylediğin şeyler için aslında sevmek fiilinin kullanılmasının tuhaf olduğunu, bu durumda sevmemenin de bir o kadar tuhaf olduğunu izah etmek biraz zor. Karşındakinin zaten böyle uzun bir izahata tahammülü yok. Benim cevabım şu olurdu. Atatürk’le dünya turuna çıkmak isteyecek kadar çok seviyorum. Bütün yemekleri ısmarlar, çok kafa dengi bir yol arkadaşı olurdu. Ama bir partinin başkanı olarak sevmiyorum, tek bir oy bile vermem.


--
Dr. Tarık Ziya

Toplumsal Onarım ve Siyasal Rehabilitasyon

Ana Bilim Dalı Başkanı Yardımcısı