Can Bedenden Çıkmayınca...

Can Bedenden Çıkmayınca...Kara haber tez duyulur,
Unutsun beni demişsin.
Bende kalan resimleri,
Mektupları istemişsin.

Üzülme sevdiceğim,
Bir daha çıkmam karşına.
Sana son kez yazıyorum,
Hatıralar yeter bana.

Unutma ki dünya fani,
Veren Allah,alır canı.
Ben nasıl unuturum seni,
Can bedenden çıkmayınca...

Kurumuş bir çiçek buldum,
Mektupların arasında.
Bir tek onu saklıyorum,
Onu da çok görme bana.

Aşkların en güzelini
Yaşamıştık yıllarca.
Bütün hüzünlü şarkılar,
Hatırlatır seni bana.

Unutma ki dünya fani,
Veren Allah alır canı.
Ben nasıl unuturum seni,
Can bedenden çıkmayınca...

Kırıldı kanadım kolum,
Ne yerim var ne yurdum.
Gurbet ele düştü yolum,
Yuvasız kuşlar misali...

Selvi boylum senin için,
Katlanırım bu Yazgıya.
Böyle yazmışsa yaradan,
Kara toprak yeter bana.

Unutma ki dünya fani,
Veren Allah alır canı.
Ben nasıl unuturum seni,
Can bedenden çıkmayınca...Barış Manço

Bu şiir www.alpersirvan.com asitesinden alınmıştır...