Param yoktu işkence yaptım

Nazım ALPMAN
nazim@internethaber.com

Yürüyüş Dergisi dağıtırken gözaltına alınıp ancak beyin ölümü gerçekleştikten sonra serbest bırakılan Engin Ceber, olayı gösterdi ki:

-Türkiye"de işkence bir kurum olarak varlığını sürdürüyor.

Böylesi ölüm olaylarında yetkililer hep aynı şarkıyı söylerlerdi:

-Münferit bir vakadır. Adli ve güvenlik kurumlarımızı topyekûn itham altında bulundurmayalım!

İlk kez bir Adalet Bakanı, sahici bir sorumluluk sahibi gibi davrandı. Mehmet Ali Şahin çıktı ve dedi ki:

-Engin Ceber işkenceden ölmüştür, ailesinden özür dilerim!

Münferit vakalara şöyle bir bakalım:

Gözaltında veya cezaevinde 2000 yılında ölenlerin sayısı 59 kişi. 2001"de bu sayı inmiş: 57 kişi devletin kurumlarının koruması altındayken öldürülmüş. 2002"de bu sayı 48"e düşmüş. 2003"te ise 22 sayısı sevindirici bir rakam olarak telaffuz edilir olmuş. 2004"te gözaltı ve cezaevinde 38 kişi öldürülmüş. 2005"te 16"ya inen koruma altındayken öldürülenler sayısı 2006"da 11, 2007"de 10"a kadar gerilemiş.

2008"in ilk dokuz ayında ise işkence sonucu ölümler 29"a çıkmış.

Yukarıdaki veriler Türkiye İnsan Hakları Vakfı (TİHV) raporlarına dayanıyor. Devletin kayıtları daha farklı olabilir.

Ama küçük bir sorun var: İnandırıcı olmaz!

Çünkü işkence sonucu ölümlerde hazırlanan evraklarda olmadık sahtekarlıklar yapılıyor. İşte en son örnek Engin Ceber"de, cezaevi doktoru sağlam diye rapor verdiği insan hastaneye beyin teşhisi ile kabul ediliyor.

İşkence vakalarında haklarında soruşturma açılan görevliler kendilerini savunurlarken olayın sosyal boyutlarına da değiniyorlar:

-Çok kötü koşullarda çalışıyoruz, az para alıyoruz, sosyal hayatımız yok!

İyi güzel de, az para alan insanın, önüne geleni döverek öldürme hakkı olabilir mi?

Deneyimi olanlar bilir.

Gözaltında insan çok zavallıdır. Başına ne geleceğini bilmeden, oradan oraya gözleri bağlı olarak götürülür.

Esas sorun ne az para alan zavallılardır, ne de olayların münferit olması… Meselenin esasında Türkiye"de işkence yapmak devleti yönetenler tarafından hiçbir zaman suç olarak kabul edilmemektedir.

O nedenle de en alttakiler ellerine geçirdiklerinin özgürce canını çıkartabiliyorlar.

Sorulduğunda ise başlarını öne eğip en zavallı savunmayı yapıyorlar:

-Valla az para alıyoruz, o yüzden de işkence yapıyoruz