Anne rahmine düsen ikiz kardeşler önceleri herşeyden habersizmiş .
Haftalar birbirini izledikçe onlar da gelişmişler .
Elleriayaklarıiç organları oluşmaya başlamış .
Bu arada etraflarında olup biteni farketmeye başlamışlar .
Bulundukları rahatgüvenli yeri tanıdıkça mutlulukları artmış .
Birbirlerine hep ayni şeyi söylüyorlarmış:
"Anne rahmine düşmemizburada yaşamamız ne harika değil mi?
Hayat ne güzel şey be kardeşim!"
Büyüdükçeiçinde yaşadıkları dünyayı keşfe koyulmuşlar ...
Öyle ya hayatın kaynağı neymiş?
İşte bunu araştırırken...
karşılarına anneleriyle onları
birbirine bağlayan kordon çıkmış .
Bu kordon sayesinde hiçbir zahmet
çekmeden güven içinde beslenip
büyütüldüklerini tesbit etmişler .
"Annemizin şefkati ne kadar büyük! Bize bu
kordonla ihtiyacımız olan herşeyi gönderiyor."
Artık aylar birbiri ardınca geçiyor
ikizler hızla büyüyordiğer bir deyişle
"yolun sonu"na yaklaşıyormuş.
Bu değişiklikleri hayretle gözlemlerken
bir gün gelip bu güzelim dünyayı terk
edeceklerinin işaretlerini almaya başlamışlar ..
Dokuzuncu aya yaklaştıklarında
bu işaretleri daha kuvvetli hissetmeye başlamışlar .
Durumdan telaşlanan ikizlerden birisi diğerine sormuş:
"Neler oluyor? Bütün bunların anlamı nedir?"
Öteki daha sakin ve aklı basındaymış.
Üstelik bulundukları bu dünya çoğu zaman ona yetmiyor;
duyguları daha geniş bir âlemi arzuluyormuş ...
O cevap vermiş:
"Bütün bunlarbu dünyada daha fazla
kalamayacağız anlamına geliyor."
Ve eklemiş: "Buradaki hayatimizin sonuna yaklaşıyoruz"
"Ama ben gitmek istemiyorum" diye haykırmış kardeşi ...
"Hep burada kalmak istiyorum..."
"Elimizden gelen birşey yok. Hem belki
doğumdan sonra hayat vardır."
"Bize hayat veren o kordon kesildikten sonra bu
nasıl mümkün olabilir ki?"
diye cevaplamış öteki.
"Bize hayat veren kordon kesilirse nasıl hayatta kalabiliriz
söyler misin bana?
Hembak bizden önce başkaları da
buraya gelmiş ve sonra da gitmişler.
Hiçbirisi geri gelmemiş ki bize doğumdan
sonra hayat olduğunu söylesin.
Hayır bu herşeyin sonu olacak..."
Bütün bunları söyledikten sonra eklemiş:
"Hembelki de anne diye birşey de yok!"
"Olmak zorunda" diye itiraz etmiş kardeşi ...
"Buraya başka türlü nasıl gelmiş olabiliriz
nasıl hayatta kalabiliriz ki?"
"Sen hiç anneni gördün mü?" diye üstelemiş öteki
"O belki de sadece zihinlerimizde var .
Bir annemiz olduğu düşüncesi bizi rahatlattığı için
onu belki de biz uydurduk..."
Böylece anne rahmindeki son günleri derin
sorgulamalar ve tartışmalarla geçmiş .
Sonunda doğum ani gelmiş çatmış...
İkizler dünyalarını terk ettiklerinde
gözlerini başka bir dünyaya açmışlar...
ve sevinçten ağlamaya başlamışlar...
Çünkü gördükleri manzara hayallerinin bile
ötesindeymiş...
Diğer Windows Live™ özelliklerine göz atın. Sadece e-posta iletilerinden daha fazlası
--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
Bu grubun hiç bir siyasi oluşum, parti, vakıf, örgüt, dernek veya benzeri yapılanmalarla alakası yoktur.Aynı zamanda onlara uzaklığı veya yakınlığıda bulunmamaktadır. Müslüman Anadolu İnsanının Tarafında yer alan Gerçek Vatanseverliği ilke edinmiş, Anti Emperyalist HABER BİLGİ PAYLAŞIM STANDIDIR.."
Grupta yayınlanan yorum ve yazılardan yazarları sorumludur.Ayrıca harici linklerden de Anadolu Haber Günlüğü Mesul değildir...
Grup Yöneticileri Mail Adresleri Aşağıdadır
kurtulusyolu99@gmail.com
bahadirserhad@gmail.com
forevermirza@gmail.com
Bu gruba posta göndermek için, mail atın: anadoluhaber@googlegroups.com
Bu gruba üyeliğinizi sonlandırmak için şu adrese e-posta gönderin: anadoluhaber-unsubscribe@googlegroups.com
Daha fazla seçenek için, http://groups.google.com/group/anadoluhaber?hl=tr
adresinde bu grubu ziyaret edin
-~----------~----~----~----~------~----~------~--~---
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumlarınızda Kişilik haklarına saldırı,küfür ve benzeri ifadeleriniz yayınlanmamaktadır.Yorumları yazarken İsminizi belirtmeniz önemle duyurulur.